بجز زبانم که همیشه خاموش است...

از درد سخن گفتن و از درد شنیدن 

با مردم بی درد ندانی که چه درد است! 

می پرسی تو را دوست دارم؟ 

حتی اگر بخواهم پاسخ دهم نمی توانم 

  
مگر می شود با کلمات، احساس دستها را بیان کرد؟ 

آن زمان که با دیدگان پر اندیشه و روشن بین 

به من می نگری چه نشاط و لطفی دلم را فرا می گیرد؟ 

می پرسی تو را دوست دارم؟ 

 مگر واقعا پاسخ این سوال را نمی دانی؟ 

مگر خاموشی من، راز دلم را به تو نمی گوید

مگر آه سوزان از سر

 نهان خبر نمی دهد؟ ؟ مگر ممکن است با عبارات شرح داد که  

راستی آیا شکوه آمیخته به بیم و امید، 

 که من هر لحظه هم می خواهم به زبان آورم و هم سعی می کنم 

 که از دل بر لبم نرسد،  

راز پنهان مرا به تو نمی گوید؟ 

عزیز من  

    بیم و امید،  نهان خبر نمی دهد؟ من، راز دلم را به تو نمی گوید؟ 

 چطور نمی بینی که سراپای من از عشق به تو حکایت می کند ؟   

همه ذرات وجود من با تو حدیث عشق می گویند،  

 بجز زبانم که همیشه خاموش است...

آقا هومن 

ببخشید 

داداش هومن 

( اخه داداش هومن تهدید کردم اگه یک بار دیگه بگم آقا هومن دستشو از رو فرمون بر  

میداره  و با پشت دست تو دهنم  میزنه) 

خیلی دوست دارم 

خیلی 

آهنگ وبلاگم رو تقدیم میکنم به شما داداشی 

خیلی نوشتم اما همشو پاک کردم  

و این چکیده تمام نوشته هام بود. 

همین 

یاحق 

السلام علیک یا ضامن آهو

معرفت

به تبسم ، به تکلم ، به دلارایی تو

به خموشی ، به تماشا ، به شکیبایی تو

به نفس های تو در سایه سنگین سکوت

به سخنهای تو با لهجه شیرین سکوت

شبحی چند شب است آفت جانم شده است

اول اسم کسی ورد زبانم شده است

در من انگار کسی در پی انکار من است

یک نفر مثل خودم ، عاشق دیدار من است

یک نفر ساده ، چنان ساده که از سادگی اش

می شود یک شبه پی برد به دلدادگی اش

آی بی رنگ تر از آینه یک لحظه بایست

راستی این شبح هر شبه تصویر تو نیست؟

حتم دارم که تویی آن شبح آینه پوش

عاشقی جرم قشنگی ست به انکار مکوش

آن الفبای دبستانی دلخواه تویی

عشق من آن شبح شاد شبانگاه تویی

سلام

یک چیزی میخوام بنویسم که شاید  خیلی مسخره باشه

به اندازه بازی خیالی یک بچه مثلا  تیر اندازی خیالی به یک هدف خیالی

شاید از نظر خیلیا (بزرگترا) مسخره بیاد  و خنده دار

اما  افکار اون بچه رو نشون میده به ما

میدونید زندگی بازی خنده داری داره و شاید قشنگ

ما کسی رو دوست داریم که اصلا مارو دوست نداره

و باز کسی مارو دوست داره که اصلا ما دوست نداریم

و جالب میشه که اونی که مارو دوست داره همیشه کنارمونه واسش از اونی

تعریف میکنیم که دوسش داریم وکنارمون نیست

نمیدونم چرا انقدر مغروریم

و جالب اینجا هست  که به اون به چشم یک هم صحبت نیگاه میکنیم

ولی به اونی که دوستش داریم به چشم یک عاشق

وجالب تر میشه که  وقتی که اونی که مارو دوست داره و ما محل نمیدیم

دلش میشکنه

و قهر میکنه و ما خیلی ساده میگیم  هر جور تو راحتی

ولی اونی که ما عاشقشیم میخواد بره التماسش میکنیم

و جالب تر اینجاست که وقتی میره تازه میفهمیم یک چیزی از دست دادیم

اول فکر میکنیم  وسیله ای جایی گم شده

کم  کم

فکر میکنیم تنهاییم

کم کم

فکر میکنیم هم صحبت نداریم

کم کم

فکر میکنیم   قلبمون داره میزنه بیرون

و اونجاست که میبینیم

ما عاشق کسی شدیم که تا دیروز کنار ما بود و عاشقمون

اما چون نزدیک بود نمیدیدمش

وحالا چون دور شده  غم دنیا واسه ماست

اینارو نگفتم سر کسی رو به درد بیارم

اینارو گفتم که بجایی  گشتن دنبال دوست که

دوره و دست نیافتنی

یکمی

دورو برمونو  نیگاه کنیم

من یکی دوست دارم که اون منو در حد هم صحبت میدونه

ولی من عاشقشم

و من دوستی دارم که اون فکر میکنه من اونو در حد هم صحبت میخوام

اما اشتباه میکنه من اونو خیلی دوست دارم

خوب خیلی حرف زدم

خیلی

ببخشید 

این رو میخوام واسه اونی بگم که خیلی ساده بهم گفت

............

................

..........

.....

....................................

همین

یاحق

این خط و این نشان

که دلت برای هیچ کس به اندازه من تنگ نخواهد شد.

برای نگاه کردنم، بوسیدنم، خندیدنم L

برای تمام لحظه هایی که کنارم داشتـــــــــــــی

روزی که نیستم دلت، برای همه اینها تنگ خواهد شد.....

شک ندارمL

ادامه مطلب فراموش نشه

بعد  چند وقتی ادامه مطلب گذاشتم

دوستی دست مروت دادن است

اهل کوچه همه رفتند ولی ماماندیم حقمان است اگربیکس وتنهاماندیم

هیچ تقصیرکسی نیست اگررنجوریم

روشنی هست

خداهست

ولی ماکوریم

سلام

خسته ام از آرزوها ، آرزوهای شعاری
 

شوق پرواز مجازی ، بالهای استعاری
 

لحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن
 

خاطرات بایگانی،زندگی های اداری 

آفتاب زرد و غمگین ، پله های رو به پایین
 

سقفهای سرد و سنگین ، آسمانهای اجاری
 

با نگاهی سر شکسته،چشمهایی پینه بسته
 

خسته از درهای بسته، خسته از چشم انتظاری
 

صندلی های خمیده،میزهای صف کشیده
 

خنده های لب پریده ، گریه های اختیاری
 

عصر جدول های خالی، پارک های این حوالی
 

پرسه های بی خیالی، نیمکت های خماری
 

رو نوشت روزها را،روی هم سنجاق کردم: 

شنبه های بی پناهی ، جمعه های بی قراری
 

عاقبت پرونده ام را،با غبار آرزوها
 

خاک خواهد بست روزی ، باد خواهد برد باری
 

روی میز خالی من، صفحه ی باز حوادث
 

در ستون تسلیتها ، نامی از ما یادگاری

×××××

خدایا  به من توان بده در مقابل مشکلات صبر وتحمل داشته باشم

مولا  ی یا مولا

من ضعیفم تو قوی کی رحم میکنه به ضعیف بجوز قوی

همه چی اروم ارومه

با امروز دو روزه دارم میرم مدرسه شکر خدا  

خیلی دوست پیدا کردم و خیلی هم خندیدیم

از سوسولش گرفته تا دلقکش تا دعوا گرش

با همه دوست شدم آخه  باید از هر نوع یک دوست داشته باشی

اما یک چیزی همیشه همراه منه نمیدونم  چی هست

حتی تو روز هایی که هوا آفتابی هست هم منو فراموش نمیکنه

یک جور غم  یکجورایی  دلتنگی

این آهنگی که روی وبلاگم هست شاید از نظر خیلیا

یک آهنگ معمولی باشه

اما من هر دفع گوش میکنم از دوسه بار که میگذره

نا خواسته اشک تو چشم میاد

یاد دوستام میفتم که به فکر خودشون بودن

یا دوستایی که من به فکر خودم بودم

شاید هم یاد تنها دوستم میفتم ( مریم )

که فقط گفت بهم  امین دیگه بزرگ شدیم دیگه بسه

منم گفتم چشم از نظر من اصلا مشکلی نداره

اما کو بزرگی ؟

شاید یاد  سعید میفتم

دوستی که سر یک جریان و خود خواهی من

رفت

و یک نامه گذاشت واسم

که امین من پشت سر تو حرف نزدم

دوست دارم

بابام ماموریت خورده داریم میریم سرخس

شاید اگه یک روز زودتر نامه بهم  میرسید میرفتم خداحافظی حداقل 

شاید هم خدا خواست روبه رو نشیم

شاید دل کندن سخت میشد

شاید دلیل گریم وقت گوش کردن اهنگ وبلاگم این باشه

وقتی یکی رو دوست داری و اونم تورو

اما فکر کنه   تو هم مثل بقیه هستی

تو اونو واسه خیلی چیزا میخوای

شاید باعث گریم این باشه

به هر کی دل بستم

یک جورایی  رفت ناخواسته

شاید دلیل گریم این باشه

که صدبار قسم خوردم که کسی نیاد تو زندگیم

اما باز  قسم شکستم

یک چیزی . نه بهتر بگم یک سوال

شما که میخواید یک روزی برید چرا  خدایی چرا

جواب یک سلام بی ریا

میدید

مشکلی ندارم 

ولی وقتی گفتی سلام

تا آخرش باید باشی

من نمیدونستم . نداریم

این قانونه یا  همراه نشو

یا شدی باید با سر هم راهی کنی

اگر نه  همه با پا همراه میشن خواه نخواه

شاید زیاده روی کردم شاید حرفم رو خیلی سنگینتر  

از اونی گفتم که خودم انتظارشو داشتم

شاید هم خیلی ساده گفتم فقط کافی هست بفهمید منظورم رو

تا این لحظه  6 نفر  با سر منو هم راهی کردن

داداش هومن ( هیچ مهم نیست کی چی میگه مهم اینه   

 هرکی هرچی میگه دروغه اخه دارم میبینم)

داداش نارنجی پوش( داداشی که  دنیا رو بخواد در حد توانم بهش میدم  

 هر چی سایه ایشون هم یکمی سنگین شده) 

داداش آرمان(خیلی دوست دارم   به دنیای واقعی امین خوش اومدی  

 میدونی ره چند ساله داداش هومنو 

 داداش نارنجی رو شما چند ماه رفتی داداشی  خیلیا ارزو داشتن 

 فقط شماره منو داشته باشن شما که الانه خیلی بیشتر داری )

دیدن نمیتونن داشته باشن( شروع کردن به تهمت و فهاشی )

آخه من همه رو با خودم مقایسه میکنم

و خیلی ساده میفهمم کی به کی هست

کی رو راسته کی دورو

درسته سنم کمه اما تجربم بالا هست

آبجی شیلا( خدا میدونه چقدر دوسش دارم  لطفا دعا کنید  

واسه آبجیم که بیاد مشهد جای امام رضا

فکر کنم تنها کسی باشه ابجی شیلا که بیاد مشهد میرم  

جاش و محکم بوسش میکنم بقیه درخواست نکنن )

داداش ایمان( پسر خالمه دانشجو هست  از بچگیم باهام هست  

شاید کسی باور نکنه اما مثل برادرم هست)

و  

آقا پیام

یا همون توشله خودمون

(نمیشه فهمید من عاشق اونم یا اون عاشق من کسی فهمید به منم بگه )

 

یک درخواست

یک بار برگردید بالا و آهنگ وبلاگ  گوش کنید فکر کنم خالی از لطف نباشه

اینم تقدیم به داداشی  لوس خودم آرمان  

دوستی آیینه مردانگیست

دوستی یک درسی از دیوانگیست

دوستی دست مروت دادن است

دوستی مرز شناخت آدم است

دوستی یعنی که گیریم دست هم

دوستی این نیست که باشیم پیش هم

دوستی یعنی فراسوی مرام

دوستی یعنی به یادت هر کجام

راستی خیلی کادوی و هدیه قشنگی بود داداشی خیلی

فکر کنم 100 بار بیشتر گوش کردم

همیشه فکر میکردم از من لوستر تو این دنیا نیست

حالا میبینم یکی مثل خودم پیدا کردم 

از همه دوستانی که تو آپ های قبلی نظر گذاشتن ممنونم

اما به دلیل اینکه نرم داخل حاشیه

واسه همین نمیتونم تایید  کنم اخه مجبورم یا همه یا هیچی رو تایید  کنم

از

غریب آشنا . آرمان جانم . الکسیس .داداش هومن خودم.  

 داداش نارنجی خودم . آبجی کوچولو ( شیلا)

امیر علی ( صدرا سینا) . سعید .فرشاد.رضا . رها و.....

ممنونم که منو در ادامه کارم همراهی میکنن

و

بعضی از دوستان از قبیل

تخریب چی . به تو چه . بی طرف . 

 ساسان . بچه...   .  قاضی. ایلیا

هم  ممنونم که حداقل وقت میزارن و توهین و فهاشی میکنن

که انشاالله درست میشه مرور زمان

انقدره زندگی بهم یاد داده صبر کردن رو که نگو

دو حالت داره یا خسته میشه طرفم

یا مهربون

خدا بزرگه

امید وارم هرکی میاد داخل دفتر خاطراتم

پای این دفتر یک امضا به رسم مهربونی ویادگاری ثبت کنه

همین

یاحق