من بهترین و خوشبخت ترین پسر دنیام

مهربانی هایت را دیده ام***نه در خواب 

که در بیدارترین لحظه های آبی بودنت 

و آمده ام که بمانم ***اگر ماندنم را بخواهی 

سلام 

 

من تو این چند روزی که اومدم دنبال موضوع میگشتم  

  واسه وب که آپ کنم 

پس با اجازه دوستان 

 موضوع این پست رو میزارم:همه چی  و از همه جا...!!! 

نمیدونم از کجا شروع کنم از دوستی شروع کنم  یا  از  عید 

من نمی خوام مثل بقیه باشم و می خوام همیشه   

  فرق کنم پس از  عید همه گفتن من از بقیه چیزا  

   میگم از دوستایی که دوسم داشتن و الان نیستن  

و دوستایی که در حد دوست بودیم و حالا شدیم برادر  

 و دوستایی که با هم  داداشی  بودیم و حالا شدیم غریبه 

نمیدونم اول تشکر  کنم  یا گلایه 

من خودم تشکر  بیشتر دوست دارم  

نمیدونم به چه زبونی  تشکر کنم نمیدونم اینو زبونم  

نمیگه  دلم  میگه 

به خدا وقتی تو بیمارستان بودم  میترسیدم فراموش بشم 

 میترسیدم دوستام امینو از  یاد ببرن 

اما وقتی  اومدم و وب دیدم و بعدش رفتم تو نظرات 

، دیدم من بهترین و خوشبخت ترین پسر دنیام نه اینکه تعداد 

 نظرایی که واسه من گذاشتن زیاد بود   

نه 

واسه اینکه من هر کدوم رو که میخوندم   احساس  

   پشت اون کلمات دیدم خوندم  شنیدم درک  کردم 

و نمیتونم به نظرات جواب بدم چون می خوام تا   

آخر عمرم فقط واسه خودم باشه و خود خودم تنها  

و فقط میتونم بگم دوستون دارم خیلی  خیلی 

نمیدونم چرا  این روزا هرچی  می نویسم به دلم نمیشینه  

 شاید به خاطر قلبی و دلی هست  که بعضی  

به ظاهر دوستان شکستن 

نمی خوام گلایه کنم اما فقط میتونم بگم  

نو گلی روزی زشورستان دمیم***خار،آن گل دیدو رو درهم کشید 

کز چه روییدی به پیش پای ما***تنگ کردی بی ضرورت جای ما 

خجلت است،این شاخه بی بار تو***عبرت است ، این برگ ناهموار تو 

تو ندانم از کدامین کشوری***هرکه هستی ، مایه دردسری 

ما ز یک اقلیم،زان با هم خوشیم***گر که در آبییم و یا در آتشیم 

تو همه عیبی و ما یکسر هنر***ما سرفرازیم و تو بی پا و سر 

گل بدو خندید کای بی مهر دوست***زشت رویی لیک گفتارت نکوست 

همنشینی چو تو بودن ختاست***راست گفتی آنچه گفتی راست   

ما فرو مایه نبودیم از ازل***تو فرو مایه شدی  در  ضرب المثل 

ماز پیشه تو  گیاهی بیش نیستیم*** تو چه دانی چیستیم ما کیستیم 

چون کسی اهل را نااهل شمرد ***روزی  گرزه گران از خفایی خورد  

 ماکه جایی خویش راخوب بشناختیم***خودرازشر وزهرتوخوب راندیم 

نمیدونم خوب منظورم رسوندم با این شعر  یا  نه 

شاعران حفظ حرمت میکنند 

با قلم آهسته صحبت میکنند 

شاید  مدل ما ایرانی  ها هست که همیشه عادت کردیم  

پشت کسی که نیست حرف بزنیم 

باید از یکی  از دوستام که خیلی دوسش دارم و 

واسم شده برادر اگه اجازه بده که برادر بگم بهش 

همه به نام* به رنگ نارنجی * میشناسنش اما من بهش میگفتم* 

    نارنجی پوش* 

و حالا میگم برادر خودم  داداشی  گلم دوست مهربونم  

  برادرخودم آقا مرتضی 

نمیدونم چجوری باید بگم دوست دارم اما اینو خوب  میدونم 

 که داداشی دوست دارم (( گریه)) 

نمیدونم آیا کسی حصلش میاد تا اینجا مطلب بخونه 

    یا  نه اما میدونم کسای که منو دوست دارن تا آخرش 

      میخونن پس کسی  نا محرم نیست که بخوایم   

  خجالت بکشیم  همه خودی  هستن مثل جشن تولدی 

    که واسم گرفته بودی  داداشی  دوست دارم 

 خیلی به خدا  

 بعضی ها میگن  من خیلی دارم زیاده روی  میکنم 

    اما داداشی  من همین زیاده روی هم دوست دارم 

    بزار هرچی می خوان بگن 

به قول خودت بی خیال بچه ها 

داداشی  

تو را یاد است شبهای گذشته؟ /تو را یاد است  پیمان های 

 بسته؟ /خوشا گیلاسهای نا گسسته/ خوشا گیلاسهای نا گسسته 

 

******************************** 

راستی  یکی  از  داداشی  هام تو  نت داره ازدواج میکنه واسه  خوشبختیشون دعا  بکنید

داداشی  امکان داره من بشم  عمو امین ؟

مبارکه انشا الله 

*************************** 

این  آپ  خدا حافظی  هم  حساب  میشه  

تا  1 ماه دیگه اگه خدا بخواد هر  ماه یکی  آپ  میکنم 

همین  

با تشکر دوست شما امین کوچولو