دل نوشته های یک پسر
هرچیز که بوده گذشته و آینده نیز نیامده....گاهی سفری به گذشته میکنم و گهگاه سری به آینده میزنم اما در حال زندگی میکنم.....دل نوشته های یک پسر
هرچیز که بوده گذشته و آینده نیز نیامده....گاهی سفری به گذشته میکنم و گهگاه سری به آینده میزنم اما در حال زندگی میکنم.....این داستان مامانم هست که واسم گفت
سلام
دیروز روز خوبی واسه من نبود
روزی پر از استرس و ترس و دلهوره بود
تا اینکه جواب آزمایشم اومدش
جواب ازمایش به حدی رو من فشار اورد که سرم داشت میترکید
حتی سر مامانم داد زدم
و هرچی میرسید به زبانم به خدا گفتم
بعد چند دقیقه که با یکی از دوستام صحبت میکردم
وقتی گفتم من با مامانم اینکارو کردم
گفت برو داداشی دست مامان ببوس وبگو ببخشید
اول روم نمیشد
ولی رفتم و مامانم بوس کردم گفتم ببخشید
مامانم گفت امین بیا می خوام یک داستان واست بگم
و رفت کتابی اورد و منم نشستم به گوش کردن
خیلی قشنگه شما هم با من همراه بشید
پشیمون نمیشید
قول پسرونه میدم به همتون که پشیمون نمیشید
پس ادامه مطلب یادتون نشه
واسم دعا کنید
سلام
امروز روز خیلی خیلی حساسی هست واسه من
خیلی استرس و ترس و دلهوره دارم
امروز جواب آزمایشم میاد که درمانم تموم شده
یا باز هم باید ادامه بدم
واسم دعا کنید
ممنونم مهتاب خانم بابت عکس
یکی از یاران امام صادق رفتن نزد امام و گفتن
کدام دعا بهتر است و امام فرمودن که بهترین دعا که اجابت میشه
اون دعای هست که از زبان بی گناه باشه
گفت زبان بیگناه؟!
امام فرمودن بهترین دعا اون دعایی هست که مردم برای تو بکنند
منو فراموش نکنید
همین
با تشکردوست شما امین کوچولو
می پرسند که چرا دوستت دارم؟
به سراغ من اگر می آیید
نرم آهسته بیایید ، مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من !
سلام
می پرسند که چرا دوستت دارم؟
سوال بیخودی است!!!
باید میپرسیدند که چرا نفس میکشم؟
روز اول پیش خود گفتم
دیگرش هرگز نخواهم دید
روز دوم باز می گفتم
لیک با اندوه و با تردید
روز سوم هم گذشت اما
بر سر پیمان خود بودم
ظلمت زندان مرا می کشت
باز زندانبان خود بودم
آن من دیوانه ی عاصی
در درونم های و هو می کرد
مشت بر دیوارها می کوفت
روزنی را جستجو می کرد
در درونم راه می پیمود
همچو روحی در شبستانی
بر درونم سایه می افکند
همچو ابری بر بیابانی
می شنیدم نیمه شب در خواب
های های گریه هایش را
در صدایم گوش می کردم
درد سیال صدایش را
شرمگین می خواندمش بر خویش
از چه رو بیهوده گریانی
در میان گریه می نالید
دوستش دارم ، نمی دانی
بانگ او آن بانگ لرزان بود
کز جهانی دور بر می خاست
لیک درمن تا که می پیچید
مرده ای از گور بر می خاست
مرده ای کز پیکرش می ریخت
قلب من در سینه می لرزید
مثل قلب بچه آهو ها
در سیاهی پیش می آمد
جسمش از ذرات ظلمت بود
چون به من نزدیکتر می شد
ورطه ی تاریک لذت بود
می نشستم خسته در بستر
خیره در چشمان رویاها
زورق اندیشه ام ، آرام
می گذشت از مرز دنیا ها
باز تصویری غبار آلود
زان شب کوچک ، شب میعاد
زان اطاق ساکت سرشار
از سعادت های بی بنیاد
در سیاهی دست های من
می شکفت از حس دستانش
شکل سرگردانی من بود
بوی غم می داد چشمانش
ریشه هامان در سیاهی ها
قلب هامان ، میوه های نور
یکدیگر را سیر می کردیم
با بهار باغ های دور
می نشستم خسته در بستر
خیره در چشمان رویا ها
می گذشت از مرز دنیا ها
روزها رفتند و من دیگر
خود نمی دانم کدامینم
بگذرم گر از سر پیمان
می نشینم شاید او آید
عاقبت روزی به دیدارم میکشد
این غم دگر بارم یا من مغلوب دیرینم ؟
آن من سر سخت مغرورم زورق اندیشه ام ، آرام
عطر شور انگیز شب بوها
داداشی درک میکنم اما قبول کن که خیلی سخته
لالا بخواب ای پسر کوچک من که دنیا خیلی خسیسه
واسه کمتر کسی خوب مینویسه
یکی لبهاش همیشه غرق خنده است
یکی چشماش تو خوابم خیسه خیسه
وقتی تو بیان احساسم کم میارم شعر مینویسم
همین
با تشکر دوست شما امین کوچولو