خدا نکنه روزی که گلهای ما خار بشن

گیرم که مرا جواب کردی خوش باش 

    تهمت زدی و خراب کردی خوش باش 

 آن روز که با خودت گلاویز شدی 

  گر آینه را مجاب کردی خوش باش  

سلام  

خدارا شکر  این روزها به خوبی و آرامش کامل داره سپری میشه  

صبح مامانم از خواب بیدارم میکنه واسه مدرسه  

مامانم صبحانه میده با اینکه من کمی  ناراحتم از بیدار شدن  

بابام میگه امین پول داری داری میری؟!! 

از در میام بیرون  مغازه سر میلانمون حسین آقا با لبخند خواص خودش میگه صبح  

بچه محلا بخیر منم برای اولین بار تو روز میخندم و از ناراحتی بیدار شدن صبح  

میام بیرون و میگم ممنونم خوبید شما   

و بعد منتظر اتوبوسی که همیشه دیر میاد  

و در مدرسه که همیشه شلوغه  

دست  دادنها و خنده های باکلاس و بعضی وقتا اجباری 

و میریم سر کلاس با سپهر میخندم  با ایمان کل کل درس میکنم   

تیکه  میندازم میخندیم   تیکه میندازن میخندیم  

مهم اینجاست که به هم نمیخندیم  

خدارو شکر  

و سپهری که همیشه دیر میاد و معلمی که فقط سر تکان میده به نشان تخیر سپهر 

راستی خوبه مدرسه های با کلاس یک خوبی داره  

وقتی کاری بدی میکنی یا دیر میای  

کنار در برپا نگهت نمیدارن   

این  روزا  روزهای خوب و خوشی هست  

  

اما اصل مطلب 

اینارو گفتم که بدونید اینایی که میخوام بنویسم اصلا از روی ناراحتی نیست  

فقط یاد اوری هست  

هرکس شعر اول رو خونده باشه میدونه در باره چی میخوام حرف بزنم  

دو گناه کبیره  

من نه مرجع تقلیدم . نه حاکم شهر  

اما  میخوام در حد فهم خودم در این باره حرف بزنم همین  

تهمت یعنی چی؟ 

دروغ یعنی چی؟ 

دروغ  یعنی  زیبایی گل رو بخوایم پنهان کنیم  و به نعف خودمون ازش استفاده کنیم  

تهمت به نظر من  تهمت یعنی  خارو  نسبت دادن به گل  

یعنی چی یعنی بیایم یک گل زیبا و خوش بورو انقدر ازش بد بگیم   

و انگ بد بو بودن و زشت بودن و خراب بودن بهش بزنیم  

که خار  ارزش از اون بره بالا تر 

و خدا نکنه روزی که گلهای ما بشن خار  

 

و خارها جای گلها رو بگیرن  

امروز  تو وقت آزاد کلاس معلم گفت در باره چی حرف بزنیم  به نظر شما 

منم که از دیشب تو فکر تهمت و دروغ گویی بعضی از دوستان بودم

گفتم  در باره تهمت و دروغ گویی 

یک نیگاه بهم کرد و خندید 

و روی تخته این جمله رو نوشت 

کسی که میاد بد دوست شمارو  جای شما میگه پس مطمعن باشید   

همون فرد بد خود شمارو جای  یکی دیگه میگه  

پس نه گوش کنید نه بزارید  بگه  

و منو بلند کرد گفت تا حالا   به کسی تهمت زدی  

یکم فکر کردم  همه بهم نیگا میکردن 

برای اولین بار بود که معلمم ازم سوال  میکرد  

نمیدونستم جواب سوالشو 

و خیلی آروم گفتم  نمیدونم 

شاید 

اونم یک شعر خوند  و من بعد کلاس ازش گرفتم  

و گفتم میخوام بزارم داخل وبلاگم  

ازم ادرس وبلاگم رو خواست گفتم دلنوشته هام هست شرمنده نمیتونم بدم  

خندید گفت  از دست شما    

آسمان بوی ندامت میدهد  

 شهر ما بوی قیامت میدهد  

 بر دل این مردمان سنگ دل  

 گوئیا شیطان بشارت میدهد  

 دین خود را مفت و ارزان یک به یک  

  از پس تهمت به تهمت میدهند  

 حافظان حق شدند در محکمه  

 بر دروغ خود شهادت میدهند 

  گوئیا این مردمان بشکسته اند 

  آن سبویی را که غیرت میدهد 

  بسته اند سوی خدا شمشیر ها 

 خود ز بهر جنگ عادت میدهند 

 این جماعت برده اند از یاد خود 

  آن خدایی را که شهرت میدهد 

  گر کشد آهی ز دل هر بیگناه 

 یک شبه خلوار نعمت میدهد 

 بی خرد از بهر چه تهمت زنی 

تهمتت بوی حسادت میدهد 

گر چکد اشکی به روی گونه اش 

رب او بر زیر خاکت مینهد 

چرا برای بر هم زدن یک دوستی میایم و دروغ میگیم 

چرا چیزی که ندیدیم رو میگیم دیدیم 

چرا چیزی که نشنیدیم رو میگیم شنیدیم 

واقعا چرا  یک سوال 

با خودشون  نمیگن دستشون رو بشه 

من تا نزدیک اون گلی که بهش تهمت بد بویی و زشتی و پزمردگی زدن  

نرم حرف  خارو باور  میکنم 

اما وقتی رفتم نزدیگ  گل  میفهمم همه چی دروغه  

و اونجا هست که خار    خار  میشه 

خدارو شکرت که نا خواسته  کمکم میکنی 

غیبت نبایدحتما زبونی باشه 

نوشتنی هم میشه 

یا اشاره کنی حتی با یک چیزی که  یاد اور  نفر سوم غایب باشه

بماند خیلی حرف زدم

فقط  خواستم به بعضی از دوستان یاد آوری کنم

آهای  شمایی که بچه هیات هستی و از قران و اردو راهیان نورو  

 از این حرفا حرف میزنی 

و مثبتی  و خیلیای دیگه....

درود به شرف  اونی که حد اقل اسم این اماکن و نام هارو خراب نمیکنه  

اینو بدون منم خدایی دارم 

که شاید  تا  لبه  پرت گاه ببرم  اما نمیزاره بیفتم  

خدایا شکرت

خداوندا قدرتی به من بده تا بتونم در مقابل کینه ها و حسادت ها مقاوم  

 باشم و بگم هم چون تو خدایی دارم 

این شعر  اخر رو میخوام برای  پایان بزارم  

که هم خیالم راحت بشه هم خیال دوستان   

ببخشید اگر زیاده گفتم یا بد گفتم  

این در حد توان و  فهم  من بود 

امید وارم دوستانی که  

حیزم بیار  جهنم میشن هواسشونو خوب خوب جم کنن 

که در اون دنیا  چی برای خوردن بهشون میدن 

و چی برای نوشیدن 

آیا عزیز شدن موقتی ارزش خوردن سرب داغ رو داره 

اگه داره  یا علی 

اگه نه 

که خدا مارو ببخشه 

چه راحت می زنید تهمت -گناهست
 

 دلم از رنج تهمت ها سیاهست 

  یکی می گفت با من ای (امین جان) 

دودنیایت تباه اندر تباهست 

  از او پرسیدم آخر مشکلم چیست؟ 

  بجز این دل که چون یوسف به چاهست 

  نکردم من مگر کاردلم را 

  که بر آنهم خداوندم گواهست 

  نه شرک دارم نه مغرورم نه فاسق 

 که این سه بر بزرگان سد راهست 

  نمی ترسم دگر از حرف مردم 
 

   خداوندم پناه بی پناهست 

  اگر هم خاطری رنجیده از من 

   دل بیچاره ی  من عذر خواهست 

امید وارم  امضا محبت شما پای دفتر خاطرتم هم چنان بدرخشه 

باید از داداش آرمانم تشکر کنم بابت عکس هایی که بهم داد برای این آپ  

 

ممنونم داداشی 

همین 

یاحق

دوستی دست مروت دادن است

اهل کوچه همه رفتند ولی ماماندیم حقمان است اگربیکس وتنهاماندیم

هیچ تقصیرکسی نیست اگررنجوریم

روشنی هست

خداهست

ولی ماکوریم

سلام

خسته ام از آرزوها ، آرزوهای شعاری
 

شوق پرواز مجازی ، بالهای استعاری
 

لحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن
 

خاطرات بایگانی،زندگی های اداری 

آفتاب زرد و غمگین ، پله های رو به پایین
 

سقفهای سرد و سنگین ، آسمانهای اجاری
 

با نگاهی سر شکسته،چشمهایی پینه بسته
 

خسته از درهای بسته، خسته از چشم انتظاری
 

صندلی های خمیده،میزهای صف کشیده
 

خنده های لب پریده ، گریه های اختیاری
 

عصر جدول های خالی، پارک های این حوالی
 

پرسه های بی خیالی، نیمکت های خماری
 

رو نوشت روزها را،روی هم سنجاق کردم: 

شنبه های بی پناهی ، جمعه های بی قراری
 

عاقبت پرونده ام را،با غبار آرزوها
 

خاک خواهد بست روزی ، باد خواهد برد باری
 

روی میز خالی من، صفحه ی باز حوادث
 

در ستون تسلیتها ، نامی از ما یادگاری

×××××

خدایا  به من توان بده در مقابل مشکلات صبر وتحمل داشته باشم

مولا  ی یا مولا

من ضعیفم تو قوی کی رحم میکنه به ضعیف بجوز قوی

همه چی اروم ارومه

با امروز دو روزه دارم میرم مدرسه شکر خدا  

خیلی دوست پیدا کردم و خیلی هم خندیدیم

از سوسولش گرفته تا دلقکش تا دعوا گرش

با همه دوست شدم آخه  باید از هر نوع یک دوست داشته باشی

اما یک چیزی همیشه همراه منه نمیدونم  چی هست

حتی تو روز هایی که هوا آفتابی هست هم منو فراموش نمیکنه

یک جور غم  یکجورایی  دلتنگی

این آهنگی که روی وبلاگم هست شاید از نظر خیلیا

یک آهنگ معمولی باشه

اما من هر دفع گوش میکنم از دوسه بار که میگذره

نا خواسته اشک تو چشم میاد

یاد دوستام میفتم که به فکر خودشون بودن

یا دوستایی که من به فکر خودم بودم

شاید هم یاد تنها دوستم میفتم ( مریم )

که فقط گفت بهم  امین دیگه بزرگ شدیم دیگه بسه

منم گفتم چشم از نظر من اصلا مشکلی نداره

اما کو بزرگی ؟

شاید یاد  سعید میفتم

دوستی که سر یک جریان و خود خواهی من

رفت

و یک نامه گذاشت واسم

که امین من پشت سر تو حرف نزدم

دوست دارم

بابام ماموریت خورده داریم میریم سرخس

شاید اگه یک روز زودتر نامه بهم  میرسید میرفتم خداحافظی حداقل 

شاید هم خدا خواست روبه رو نشیم

شاید دل کندن سخت میشد

شاید دلیل گریم وقت گوش کردن اهنگ وبلاگم این باشه

وقتی یکی رو دوست داری و اونم تورو

اما فکر کنه   تو هم مثل بقیه هستی

تو اونو واسه خیلی چیزا میخوای

شاید باعث گریم این باشه

به هر کی دل بستم

یک جورایی  رفت ناخواسته

شاید دلیل گریم این باشه

که صدبار قسم خوردم که کسی نیاد تو زندگیم

اما باز  قسم شکستم

یک چیزی . نه بهتر بگم یک سوال

شما که میخواید یک روزی برید چرا  خدایی چرا

جواب یک سلام بی ریا

میدید

مشکلی ندارم 

ولی وقتی گفتی سلام

تا آخرش باید باشی

من نمیدونستم . نداریم

این قانونه یا  همراه نشو

یا شدی باید با سر هم راهی کنی

اگر نه  همه با پا همراه میشن خواه نخواه

شاید زیاده روی کردم شاید حرفم رو خیلی سنگینتر  

از اونی گفتم که خودم انتظارشو داشتم

شاید هم خیلی ساده گفتم فقط کافی هست بفهمید منظورم رو

تا این لحظه  6 نفر  با سر منو هم راهی کردن

داداش هومن ( هیچ مهم نیست کی چی میگه مهم اینه   

 هرکی هرچی میگه دروغه اخه دارم میبینم)

داداش نارنجی پوش( داداشی که  دنیا رو بخواد در حد توانم بهش میدم  

 هر چی سایه ایشون هم یکمی سنگین شده) 

داداش آرمان(خیلی دوست دارم   به دنیای واقعی امین خوش اومدی  

 میدونی ره چند ساله داداش هومنو 

 داداش نارنجی رو شما چند ماه رفتی داداشی  خیلیا ارزو داشتن 

 فقط شماره منو داشته باشن شما که الانه خیلی بیشتر داری )

دیدن نمیتونن داشته باشن( شروع کردن به تهمت و فهاشی )

آخه من همه رو با خودم مقایسه میکنم

و خیلی ساده میفهمم کی به کی هست

کی رو راسته کی دورو

درسته سنم کمه اما تجربم بالا هست

آبجی شیلا( خدا میدونه چقدر دوسش دارم  لطفا دعا کنید  

واسه آبجیم که بیاد مشهد جای امام رضا

فکر کنم تنها کسی باشه ابجی شیلا که بیاد مشهد میرم  

جاش و محکم بوسش میکنم بقیه درخواست نکنن )

داداش ایمان( پسر خالمه دانشجو هست  از بچگیم باهام هست  

شاید کسی باور نکنه اما مثل برادرم هست)

و  

آقا پیام

یا همون توشله خودمون

(نمیشه فهمید من عاشق اونم یا اون عاشق من کسی فهمید به منم بگه )

 

یک درخواست

یک بار برگردید بالا و آهنگ وبلاگ  گوش کنید فکر کنم خالی از لطف نباشه

اینم تقدیم به داداشی  لوس خودم آرمان  

دوستی آیینه مردانگیست

دوستی یک درسی از دیوانگیست

دوستی دست مروت دادن است

دوستی مرز شناخت آدم است

دوستی یعنی که گیریم دست هم

دوستی این نیست که باشیم پیش هم

دوستی یعنی فراسوی مرام

دوستی یعنی به یادت هر کجام

راستی خیلی کادوی و هدیه قشنگی بود داداشی خیلی

فکر کنم 100 بار بیشتر گوش کردم

همیشه فکر میکردم از من لوستر تو این دنیا نیست

حالا میبینم یکی مثل خودم پیدا کردم 

از همه دوستانی که تو آپ های قبلی نظر گذاشتن ممنونم

اما به دلیل اینکه نرم داخل حاشیه

واسه همین نمیتونم تایید  کنم اخه مجبورم یا همه یا هیچی رو تایید  کنم

از

غریب آشنا . آرمان جانم . الکسیس .داداش هومن خودم.  

 داداش نارنجی خودم . آبجی کوچولو ( شیلا)

امیر علی ( صدرا سینا) . سعید .فرشاد.رضا . رها و.....

ممنونم که منو در ادامه کارم همراهی میکنن

و

بعضی از دوستان از قبیل

تخریب چی . به تو چه . بی طرف . 

 ساسان . بچه...   .  قاضی. ایلیا

هم  ممنونم که حداقل وقت میزارن و توهین و فهاشی میکنن

که انشاالله درست میشه مرور زمان

انقدره زندگی بهم یاد داده صبر کردن رو که نگو

دو حالت داره یا خسته میشه طرفم

یا مهربون

خدا بزرگه

امید وارم هرکی میاد داخل دفتر خاطراتم

پای این دفتر یک امضا به رسم مهربونی ویادگاری ثبت کنه

همین

یاحق